Fizykochemia a skuteczność profilaktyki próchnicy – laki szczelinowe
Badacze z Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu i Politechniki Wrocławskiej sprawdzili, jak skład i właściwości fizykochemiczne materiału wpływają na jego trwałość i skuteczność.
Zastosowano zaawansowane metody analizy, m.in. spektroskopię w podczerwieni (ATR-FTIR), mikroskopię skaningową (SEM-EDS), testy mikromechaniczne i badanie uwalniania fluoru w sztucznej ślinie. Wyniki pokazały, że o skuteczności decydują drobne różnice w strukturze i energii powierzchniowej materiału.
Najlepiej wypadł Arkona Fissure Sealant (AFS) – wykazał najwyższą twardość, moduł sprężystości i energię powierzchniową oraz największe uwalnianie fluoru (0,772 ppm przy pH 7,5). Dzięki temu silniej wiąże się ze szkliwem i skuteczniej chroni przed demineralizacją.
Jak podkreślają autorzy, chemia materiału ma znaczenie równie duże jak technika aplikacji. Właściwości fizykochemiczne przekładają się bezpośrednio na adhezję i trwałość, a dobrze zaprojektowany lak staje się dla zęba niewidzialną tarczą.