


Magna Charta Universitatum to dokument, który został pierwotnie podpisany przez 388 rektorów uczelni z całej Europy i spoza niej 18 września 1988r., w 900-lecie Uniwersytetu Bolońskiego. Zawiera zasady wolności akademickiej i autonomii instytucjonalnej jako wytyczne dla dobrego zarządzania, niezależności badań naukowych i kształcenia wolnego od wszelkich wpływów politycznych i interesów ekonomicznych oraz odrzucenia nietolerancji.
Nowa wersja dokumentu, opracowana w 2020 r., uwzględnia wyzwania współczesnego świata, globalny charakter działalności uniwersytetów, jednocześnie podkreślając ich rolę lokalną.
Nową wersję MCU przyjęło w sumie 21 polskich uczelni, w tym Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu. W imieniu rektora prof. Piotra Ponikowskiego podpis pod dokumentem złożyła prof. Marzena Dominiak, prorektor ds. strategii rozwoju Uczelni. Wartości zawarte w dokumencie przyjęło już 947 uniwersytetów z 94 krajów świata.
Uczestnictwo w Magna Charta Observatory ma na celu umocnienie roli Uczelni poprzez wymianę doświadczeń i nawiązanie współpracy z innymi uznanymi uniwersytetami. Obserwatorium podejmuje działania na rzecz zapewnienia integralności pracy intelektualnej oraz naukowej w instytucjach i społeczeństwie.
Podstawowe zasady Magna Charta:
1. Uniwersytet jest instytucją autonomiczną, wokół której koncentruje się życie społeczne, niezależnie od tego, w jaki sposób - ze względu na położenie geograficzne i tradycję historyczną - społeczeństwo jest zorganizowane; uniwersytet - realizując badania naukowe i kształcenie - tworzy, wspiera i upowszechnia kulturę. Aby sprostać potrzebom otaczającego świata, realizowane na uniwersytecie badania naukowe i kształcenie muszą być - pod względem motywów ich realizacji oraz przekazywanych treści - wolne od wszelkich wpływów politycznych i uwarunkowań ekonomicznych.
2. Kształcenie i badania naukowe na uniwersytetach muszą stanowić nierozłączną całość, ponieważ tylko w ten sposób nauczanie może nadążać za zmieniającymi się potrzebami i wymaganiami społeczeństwa oraz postępem nauki.
3. Swoboda badań naukowych i kształcenia jest podstawową zasadą działalności uniwersytetów, a rządy i uniwersytety – w ramach posiadanych uprawnień i możliwości – muszą zapewniać poszanowanie tej fundamentalnej zasady. Odrzucając nietolerancję i będąc stale otwartym na dialog, uniwersytet jest idealnym miejscem obcowania nauczycieli, zdolnych dzielić się swą wiedzą i wyposażonych w odpowiednie narzędzia jej rozwijania przez badania i wdrożenia, oraz studentów, mających prawo, możliwości i chęć wzbogacania tą wiedzą swoich umysłów.
4. Uniwersytet - jako instytucja odpowiedzialna za utrwalanie europejskiej tradycji humanistycznej - stale dba o tworzenie wiedzy uniwersalnej, a realizując swoje powołanie, przenika granice geograficzne i polityczne oraz potwierdza konieczność poznawania i wzajemnego oddziaływania na siebie różnych kultur.